Je bent vier en een half jaar onze vaste columnist geweest, hoe heb je dat ervaren? 
Ik ben begonnen in maart 2008, een half jaar voor ik aan de Schrijversvakschool begon. De tijd is voor mijn gevoel heel snel gegaan, maar het was een ontzettend leuke en leerzame periode.
Ik ben trots op de ontwikkeling die ik dankzij youth-R-well.com heb kunnen maken en ben heel trots op mijn columnbundel Poezenoren. Dankzij youth-R-well.com heb ik een aantal bijzondere mensen leren kennen, die toevallig ook reuma hebben. De wetenschap dat mensen wat aan mijn columns hebben, heeft me veel kracht gegeven. Die kracht draag ik nu bij me en daarmee kan ik nu verder.
Toen ik begon met het schrijven van mijn columns, had ik voor mezelf voor ogen dat ik zolang ik nog boos was over ‘de reuma’, erover zou blijven schrijven. Inmiddels heb ik geleerd dat een deel van mij altijd wel boos zal blijven. Niet continu, maar wel af en toe. Dat is mijn overlevingstechniek. Ik heb daar nu over geschreven en meer dan dat kan ik niet doen. Ik val in herhaling als ik nu weer over mijn schoenen begin (hoewel ik ze dus nog steeds heel stom vind) en iedereen weet dat ik baal van prikken (maar dan echt), maar het is tijd om verder te gaan. Het afscheid wordt voor mij wel een stukje makkelijker nu ik weet dat er een opvolger komt.

Wat heeft je toentertijd bewogen om te gaan schrijven voor youth-R-well.com? 
Het klinkt misschien een beetje flauw, maar ik had letterlijk op een morgen het idee: nu is het tijd! Ik was bijna achttien en ik had tot die tijd geprobeerd een groot deel van de reuma weg te stoppen. Maar de gevoelens die bij het hebben van een ziekte komen, laten zich niet zo makkelijk wegstoppen. Ik wist dat ik kon schrijven en ik zocht een uitdaging, een platform, want ik wilde iets met ‘de reuma’ doen en iets met schrijven. Toen mailde ik het Reumafonds met de vraag of iemand nog een columnist nodig had. Zo kwam ik bij youth-R-well.com terecht.

Hoe ben je ooit begonnen met schrijven?
Ik kan me niet echt goed herinneren wanneer ik mijn eerste verhaal schreef, maar mijn broertje vond onlangs een totaal absurd verhaaltje over Boes Boes terug (‘Wie laat zich niet koeioneren? Boes Boes!’). Dat moet ik toch minstens vijftien jaar geleden hebben geschreven. In ieder geval is van jongs af aan al alles een verhaal in mijn hoofd, dus was het eigenlijk niet meer dan logisch dat ik die verhalen ben gaan opschrijven. Het was tamelijk ongezond geweest als ze waren blijven zitten, denk ik. De enige ambitie die aan het schrijven vooraf ging, was ‘onderzoek doen naar katachtige in Afrika,’ maar daar kun je dus echt niet mee aankomen bij de Kamer van Koophandel.

Waar haalde je inspiratie vandaan voor je columns?
Toch vooral veel uit eigen ervaringen. Je hebt schrijvers die hun inspiratie halen uit anderen, dingen van buitenaf, en je hebt schrijvers die werken met iets dat uit hun diepste binnenste komt. Ik behoor duidelijk tot de laatste groep, hoewel ik dat binnenste ook graag vertaal naar fictie. Toen ik begon met schrijven voor youth-R-well.com was er heel veel wat ik vanuit mezelf kwijt moest; frustraties, onzekerheden, maar ook situaties en personen van wie ik een schets wilde maken, zoals dokter Simba uit mijn eerste column, of uitgaan met die lompe schoenen die altijd weer in mijn teksten terugkomen. Later begon dit te verschuiven en nu heb ik meer prikkelingen van buitenaf nodig. Die innerlijke storm is wat gaan liggen.

Je hebt sinds je bent begonnen met de columns voor youth-R-well.com ook een schrijfprijs gewonnen. Welke?
Ik heb een aantal keer meegedaan met Write Now! (de grootste schrijfwedstrijd voor jongeren in Nederland, Vlaanderen en Suriname). In 2009 won ik de voorronde in Utrecht. Ik ging door naar de landelijke finale, maar daar won ik niets. Het jaar daarop deed ik mee in Gouda (onbegrijpelijke keuze, zie ik nu) en won ik de tweede prijs van die voorronde, maar ik redde het niet tot de finale. In 2011 deed ik weer mee in Utrecht, werd daar weer eerste en ik kwam opnieuw in de landelijke finale. Dit keer won ik zowel de jury- als publieksprijs! Je kunt dus wel zeggen dat de aanhouder wint :).

Na ruim vier jaar stop je helaas als onze vaste columniste en ben jij/zijn wij opzoek naar een vervanger. Wat wil je de nieuwe columnist(e) meegeven? 
Ik denk dat het heel belangrijk is om je niet te laten afschrikken door je voorganger. Daarmee bedoel ik niet dat ik zo briljant ben, maar dat je geen onderwerpen hoeft te vermijden waar ik ooit een column aan heb gewijd. Je begint opnieuw, dus wees vooral jezelf en schrijf over de dingen waarover jij wilt schrijven.
Houd er rekening mee dat een column geen blog is; waar je in een blog compleet negatief los mag gaan, is het in een column wel fijn als die negativiteit een functie of een lichtpunt kent. Ken je publiek, ken jezelf, en geniet ervan! Youth-R-well.com is nu jouw podium!

Als laatste prangende vraag: hoe word je een succesvol schrijfster? 
Door hard te werken! Dat is geen grap. Ik denk dat schrijven absoluut talent vergt, hoewel iedereen tot op zekere hoogte kan leren hoe je een goedlopende tekst moet neerzetten. Alleen de mensen met talent en de drive om dat talent te ontwikkelen, zullen er uiteindelijk komen. Wat heel goed helpt is een opleiding of een cursus te volgen. Je moeder, buurman of partner kunnen je wel zeggen dat je zo leuk schrijft, maar daar leer je weinig van en zo blijf je altijd op hetzelfde punt.
Doe mee aan wedstrijden: wedstrijden zijn ideale toetsen om te kijken waar je staat. Win je niets? Geen punt, kijk naar wat er wel heeft gewonnen, lees het juryrapport (indien aanwezig) en doe een volgende keer gewoon weer mee.
Ook zul je heel veel moeten lezen, want lezen is als water en brood voor de schrijver: je kunt echt niet zonder! Als je zegt dat je wel wilt schrijven maar niet van lezen houdt, dan kun je misschien beter een andere hobby zoeken. Van boeken, of je ze nu goed of slecht vindt, leer je hoe verhalen (en/of gedichten, essays, enz.) in elkaar zitten, wat werkt, wat jouw persoonlijke smaak en stijl is.
Heb lef! Is er iets bijzonders aan jou, zoek daar dan een podium voor. Talloze sites en tijdschriften zoeken columnisten. Stuur gewoon wat in en kijk waar je terecht komt. En geef niet op!

{rscomments on}