Ha, welkom! Wat leuk dat je de moeite neemt mijn eerste column bij Youth-R-Well te lezen. Het voelt een beetje als een blind date met een onbekend maar vertrouwd persoon, vind je ook niet? We kennen elkaar niet, maar hebben iets met elkaar gemeen: Reuma. Of je het nu zelf hebt, iemand kent die het heeft, of je bent er gewoon nieuwsgierig naar; het schept een band. Zie deze column dan ook maar als een uitgestoken hand bij onze eerste kennismaking: ‘Hoi! Ik ben Linda. Wie ben jij?’

De vraag ‘Wie ben je’ heeft voor mij een diepere betekenis sinds ik reuma heb. Waarom? Omdat ik soms een blik vol meelij vang als ik, waarschijnlijk niet sexy doch in de meeste gevallen zeer gezellig, voorbij schrijd met een paar krukken. Omdat ik een ander over me hoor zeggen: ‘Jeweetwel, die met reuma’. Lieve mensen, voor alle duidelijkheid: ik héb reuma, ik bén het niet. Nu ik erover nadenk, het zou toch een giller zijn als ik eens op deze mensen af zou stappen en me voor zou stellen als: ‘Heeee hallo, leuk je te leren kennen. Ik heet Artritis Psoriatica. Ik huis vooral in de linkerheup, -knie en enkel en ik maak uitstapjes naar de rechterpols. En jij?’  

Nu even zonder dollen. Als ik geen Artritis Psoriatica ben, wie ben ik dan wel?

Over die vraag heb ik een nachtje geslapen en eigenlijk denk ik dat er nog vele nachtjes zullen volgen alvorens ik er een eenduidig antwoord op heb, áls die er al ooit komt. Ik ben van mening dat de grote uitdaging in het leven is dat je jezelf de vraag ‘Wie ben ik’ altijd moet blijven stellen, om zo uit het leven te halen wat goed voor je is, te doen wat bij je past, te doen wat je blij maakt.

Wat ik voor nu over mezelf kan vertellen: Ik ben 24 en vind het leven doorgaans erg plezierig. Ik ben fan van mijn vrienden en familie. Mijn hart gaat sneller kloppen van dans, muziek (van hiphop tot dubstep tot zweefteefmuziek), schrijven, lezen, kunst, en Afrika. Ik heb een HBO-opleiding op zak en ik werk deeltijd bij een leuke stichting ten dienste van fantastische mensen (waarvan ik de naam van hun handicap liever niet weet alvorens ik kennis met ze maak). Ik word van niets blijer dan door te Reizen (met hoofdletter R, ja!); de wereld te ontdekken en inspirerende mensen/werken/plekken tegen te komen en.. als het kan, anderen op mijn beurt weer te inspireren. Reuma zorgt er soms voor dat ik niet verder kom dan mijn eigen voordeur, maar ook dan (misschien wel: juíst dan) vind ik het de kunst om de mooie dingen in het leven te kunnen zien en waarderen.

Dat mijn linkerbeen op een verhoginkje ligt terwijl ik dit typ, daar merk je als lezer helemaal niets van. Dat ik mijn belevenissen graag met je deel, hopelijk wel. Het lijkt me leuk je te leren kennen en elkaar te inspireren. Ik ben Linda, aangenaam!