Daar staat hij, in het duister. Je ziet hem niet, maar voelt zijn kille aanwezigheid. Je begint moeizamer adem te halen en je hart bonst in je keel. Het lijkt wel of je in een slechte horrorfilm bent beland. Zijn ogen versmallen tot spleetjes terwijl hij langzaam zijn vinger langs het scherpe mes haalt. Hij slaat toe zodra je op een onbedacht moment je arm optilt om op je haar uit je gezicht te strijken. Of als je de trap op moet om boven nog wat te pakken. Als je – jawel, hoe spannend – je bak met yoghurt van de keuken naar de tafel brengt. Hij laat je verstijven en – *BAM!* – hij hakt op je in. Op je gewrichten, welteverstaan. Je adem stokt, je kunt niets anders doen dan wachten tot het voorbij is.

Slapen zit er vanavond vast niet meer in…

Het zou een perfect moment zijn om krachtig op te gaan staan, in het lodderige, gekwabde, met pus en korsten bedekte gezicht van De Reuma (in een film kan alles) te kijken en te zeggen:

“…”

Tja, wat zou je dan eigenlijk willen zeggen.. “Hallo Reuma, ik ben je zat, zou je dit keer voorgoed kunnen vertrekken?” En dat ie dan nederig: “Oh, oké, maar natuurlijk, wat u wenst,” prevelt en met een triest gelaat schoorvoetend afdruipt, terug de duisternis in? Helaas, zo zal het scenario van iemand met reuma er niet uit zien. Toch is het fijn om dit stukje uit je leven soms slechts te zien als scènes die je het liefst uit je film zou willen knippen, maar die er nu eenmaal in zitten en waar je mee dealt tot de volgende, gelukkig vaak veel leukere scène zich aandient. In mijn hoofd sta ik daarom ook krachtig op, kijk De Reuma aan en zeg: “Hallo Reuma, daar ben je weer. Je hoort blijkbaar in mijn leven, maar ik wil niet dat je de rode draad van mijn film wordt. Een vaste figurantenrol kun je krijgen. Ga daar maar staan, maar zorg dat je niet teveel in beeld bent. Een fijne dag nog, ik moet door met een leukere scène in mijn leven”.

Vanaf de bank met een dekentje omgeslagen, kaarsjes aan en chocola binnen handbereik bedenk ik me dat die leukere scène er voor mij alweer aan zit te komen: zometeen komen er wat vrienden langs en zetten we een serie op. Bij alle martelingen en moorden die daarin worden gepleegd valt De Reuma met zijn hakmes behoorlijk in het niet.

Slapen zit er vanavond vast niet meer in…