Morgan Freeman als grote broer hebben, dat lijkt me wel wat. Ik ben gefascineerd door zijn krachtige gezicht waarin rimpels niets anders uitstralen dan wijsheid door een leven dat geleefd is (en dan heeft hij ook nog sproetjes! Hoe leuk!). Maar nog meer dan dat raak ik in een spontane vorm van zen zijn als ik naar zijn diepe, rauwe stem luister. Zelfs als hij een receptenboek voorleest zou het klinken of hij een stem van hogere machte heeft gekregen en diens woord aan het verkondigen is, zonder een vleugje arrogant te zijn ook nog. Zucht.. Ja, Morgan Freeman als grote broer hebben, dat lijkt me wel wat.
Ik heb zojuist The Bucket List gekeken, met Jack Nicholson en jawel, hoe kan het ook anders, Morgan Freeman in de hoofdrol. Twee mannen op leeftijd die bij elkaar op een ziekenhuiskamer liggen en weten dat ze niet meer beter zullen worden. Wetende dat je niet lang meer te leven hebt, wat doet dat met je? Een vraag die je niet kunt beantwoorden als je het niet zelf mee maakt, maar eentje waar de personages van Morgan & Jack een prachtige draai aan weten te geven: ze beseffen zich meer dan ooit wat ze altijd al hadden willen doen, maken hier een Bucket List van, en… Die dingen gaan ze waarmaken.
Maak jij waar wat je wilt? Wat zou jij nou het allerliefst willen doen in je leven? Doe je dat nu? Nu het kan? En als het nu kan en je doet het niet, waarom zorg je er dan niet voor dat het kan?
Deze vragen werken voor mij als een soort spiegel. Een spiegel waar ik mezelf zo nu en dan diep in de ogen kijk. Die spiegel komt in verschillende vormen: door het verlies van een dierbare vriend, door een bijzondere ontmoeting met iemand, door mijn reuma die me bewust maakt van de kwetsbaarheid van het leven. En nu dus door de film met grote broer Mor. Door deze spiegels word ik eraan herinnerd te doen wat goed voelt.
Op mijn Bucket List (geen echte lijst, maar wel eentje in mijn hoofd) staan al veel dingen doorgestreept waar ik nog regelmatig met een blij gevoel aan terug denk. Grote dingen, maar ook kleine dingen die groots voor mij zijn, die ik heb waargemaakt. En op mijn Bucket List komen steeds meer en meer grote en kleine grootse dingen te staan die ik nog wil doen en.. ook GA doen! De belangrijkste op dit moment? Op 2 oktober vlieg ik met mijn zusje Cindy naar Japan. Daarna naar Thailand, en nog naar een hele groep andere Zuid-Oost Aziatische landen. Oja, plus Los Angeles. We gaan negen maanden backpacken. Whaaaaaaaaaaaaaa! Het kriebelt in mijn binnenste, ik voel me blij. Mijn Bucket List verstoft niet, mijn Bucket List wordt geleefd.
Mijn zusje is geen broer als Morgan Freeman. Rimpels heeft ze nog niet en een diepe rauwe stem gelukkig ook niet. Zelfs van een receptenboek vindt ze dat er te weinig plaatjes in staan en ze lacht me uit als ik een filosofisch boek lees of op blote voeten wil dansen. We kunnen heel boos naar elkaar kijken en naar elkaar schreeuwen gaat ons ook prima af, om daarna weer verder te kletsen of er niets is gebeurd. Met haar pikzwarte humor wuift ze mijn piekerwolkjes binnen een mum van een tijd weg, en andersom kan ze mijn (beginners)filosofische gewauwel of slechte grapjes ook wel waarderen (en zo niet, dan doe ik of ik dat niet merk en ratel stug door). We delen de liefde om te reizen en nieuwe dingen te ontdekken. Met elkaar. Zucht.. Ja, mijn zusje Cindy als zusje hebben en daar mee op wereldreis gaan, dat lijkt me wel wat. Bedankt voor de spiegel, Mor!
En jij? Doe jij al waar je blij van wordt?
Liefs, Linda
Lieve lezers, dit was mijn laatste column voor Youth-R-Well. Ik wil jullie en alle jongeren van de Youth-R-Well website bedanken (met speciale dank aan Suus en Heleen!) voor de kans om mijn gedachten en gevoelens in verhaalvorm te mogen delen. ‘Schrijven’ is een van de dingen die op mijn Bucket List staat, die er wat mij betreft nooit meer van afgehaald wordt. Maar nu is het voor mij tijd voor andere platformen. Ik wens jullie veel kracht en liefde toe om te dealen met reuma. Make the best out of it J Mocht je mij en mijn zusje willen volgen op reis, check dan de website www.wereldzussen.reislogger.nl.