Hoi! Ik ben Philine, 24 jaar en studente bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Naast mijn studie lees ik graag een goed boek en sta ik vaak in de keuken om lekker en gezond te koken (lasagne, risotto en Spaanse kip zijn mijn culinaire hoogstandjes). Daarnaast loop ik graag hard langs de Maas en elke maandag ben ik te vinden op het hockeyveld bij de studentenhockeyvereniging. Als de zon schijnt pak ik graag een terrasje in de Oude Haven of in Leiden, waar ik geboren en getogen ben. Mijn laatste en misschien wel grootste passie is reizen, wanneer de tijd (en de spaarpot) het toe laat pak ik graag mijn backpack om een nieuw stukje van de wereld te verkennen.

Dit stukje tekst heb ik denk ik wel tachtig keer verzonden toen ik op zoek was naar een kamer. Die honderd woorden waarmee ik mijzelf beschrijf zijn allemaal (bijna) helemaal waar, de meeste mensen zullen mij denk ik ook zo zien: Een vrolijke, sociale meid, een bezige bij. Maaaar, laten we eerlijk zijn…De werkelijkheid ziet er meer zo uit:

Hoi! Ik ben Philine, 24 jaar en studente bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Naast mijn studie lees ik graag een goed boek (als ik niet aan het slapen ben, omdat ik moe ben) en ZIT ik vaak in de keuken om lekker en gezond te koken (lasagne, risotto en Spaanse kip zijn mijn culinaire hoogstandjes, niks aan gelogen). Daarnaast loop ik graag hard langs de Maas (maar meestal WANDEL ik) en BIJNA elke maandag ben ik te vinden op het hockeyveld bij de studentenhockeyvereniging, waar ik vaak voornamelijk mijn team aanmoedig vanuit de dug-out. Als de zon schijnt pak ik graag een terrasje in de Oude Haven of in Leiden, waar ik geboren en getogen ben. Mijn laatste en misschien wel grootste passie is reizen, wanneer de tijd (en de spaarpot, het blijft een issue) het toe laat pak ik graag mijn backpack om een nieuw stukje van de wereld te verkennen (die backpack heb ik de afgelopen reis lekker door mijn vriendje laten dragen).

Hoi! Ik ben Philine en naast alle mooie dingen vecht ik elke dag tegen mijn ziekte: Jeugdreuma. Poly-articulaire JIA, om precies te zijn. De dag dat ik het te horen kreeg is al zo lang geleden, ik was 13, zat in de tweede en was super sportief. Ik besefte het toen nog niet goed, pas de dag dat ik moest stoppen met selectie turnen en later met actief hockeyen stortte ik in. Nu, meer dan 10 jaar later kan ik alles een stuk beter relativeren. Oké ik stort nog steeds wel eens in, maar ook al ZIT ik in de keuken, loop ik meestal NIET zo hard en tilt mijn vriendje de backpack, ik ben nog steeds die vrolijke, sociale meid, die bezige bij. Maar dan een bij met reuma.

Verschilt jouw ‘buitenwereld’-omschrijving ook van de echte? Denk je dat het erg is om jezelf soms ‘beter’ voor te doen?

Liefs,
Philine