Elk jaar hebben wij een vrijwilligersdag om al onze vrijwilligers te bedanken voor hun inzet bij Youth-R-Well.com. In november zijn we met een groep vrijwilligers naar de escape rooms in Amsterdam gegaan. Marike, onze nieuwste vrijwilliger, vertelt je alles over deze dag.

In 2015 vond er weer een vrijwilligersdag plaats, speciaal voor alle vrijwilligers van Youth-R-Well.com. Dit keer stonden wij voor de uitdaging om binnen een uur te ontsnappen uit een escape room bij EscapeWorld in Amsterdam.

Bij binnenkomst was het wennen aan de omgeving. De ruimte leek heel klein, er zat een man achter een bureau en af en toe hoorde je mensen gillen. Dit zorgde voor een bepaalde spanning. Welke kamer had onze voorkeur, met wie wilde je in een kamer zitten, wat zou er gebeuren als je de puzzel niet oplost?

De spanning bleef stijgen. De gillende mensen waren ontsnapt uit de kamers, ontspannen en opgelucht deelden zij hun verhaal met elkaar. Wij probeerden hier niet te veel naar te luisteren, stel je nou voor dat je dé tip hoort, dan is de puzzel al opgelost voordat je er aan begonnen bent! Telkens hadden we het gevoel dat we aan de beurt waren, maar er kwam steeds wat tussen.

Uiteindelijk was het moment daar! De groepjes waren verdeeld, en ik ging met Charlotte en Linda naar The Hospital. Een aardige jongeman liet ons in de kamer waar we een uur zouden blijven. Hij legde uit hoe het in zijn werking ging. ‘Daar zie je de klok hangen, die telt af zodra ik de kamer verlaat. Verder moet je beginnen bij deze muur. Als je er niet uitkomt verstrek ik tips die je uit de brievenbus kunt halen. Succes!’ Helaas had Linda in verwarring de kamer achter zich dichtgetrokken waardoor de vriendelijke jongeman ook gevangen zat. Ik hoopte al dat hij bleef, maar hij wilde heel erg graag de kamer uit.

Nadat de jongeman was gered door zijn collega’s begon het avontuur. We keken naar een paar klokken en moesten een rekensom uitrekenen. Nu bleek dat wij alle drie geen helden zijn met sommen. Een goed begin dus! Het begon aardig, we losten wat sommen op en kregen sloten geopend. Soms moest de aardige jongeman ons de juiste kant ophelpen maar meestal lukte het ons zelfstandig. Ik voelde mij net als James Bond, tot ik een puzzel moest oplossen en Linda en Charlotte wat codes moesten ontcijferen. Dit ging helaas niet voorspoedig, we verloren teveel tijd en de klok stopte met aftellen. De aardige jongeman kwam naar binnen. ‘Helaas dames, het is jullie niet gelukt heh.’ Ja, daar waren we zelf ook achter. Hij ging in een minuut de laatste stappen door. Ik kreeg het in ieder geval al niet meer mee. Dit hadden we nooit kunnen halen.

Uit de kamer kwamen we de rest van de vrijwilligers tegen. Één groep was ontsnapt en had spannende verhalen over meerdere kamers, vogels die overvlogen en gaten waardoor zij waren ontsnapt. Ik probeerde hier niet veel naar te luisteren, ik was zwaar teleurgesteld in mijn capaciteiten om mijn team de kamer uit te redden. Een carrière als James Bond zit er voor mij niet in.

Na dit spannende avontuur verdronk ik mijn verdriet bij Sumo met pruimenwijn, en at ik mij gelukkig met heel veel sushi. Naarmate de avond verstreek verdween mijn teleurstelling over het verliezen van het spel en zag ik de humor ervan in. Nu rest mij alleen nog een revanche met de escape room, ik zal niet rusten tot ik de kamer versla!

Het was in ieder geval een hele leuke dag vol met leuke mensen.

Tot volgend jaar!

Groetjes,

Marike