Zoals Philine haar laatste column begon, ga ik hem ook beginnen. Ik deed anderhalf jaar geleden ook mee aan de columnwedstrijd van Youth-R-Well.com. Al een tijdje volgde ik de facebookpagina maar besteedde er nooit heel veel aandacht aan. Reuma hebben was op dat moment ook nog vrij nieuw en eng voor me, en ik vond het al heel wat dat ik die facebookpagina had geliked. Toen ik het berichtje van de columnwedstrijd zag, bedacht ik dat het wel goed voor me zou zijn om daar aan mee te doen. Het verbaasde me ook enorm toen ik een mailtje ontving waarin stond dat ik op de 2e plek was geëindigd. Stiekem was ik wel blij dat ik net niet had gewonnen. Ik vond die twee columns schrijven best wel confronterend.
Maar goed, wie ben ik dan? Ik ben een meisje, studente, Zeeuwse, Amsterdammer, cultuurliefhebber, nieuwsgierig, sarcast, blond, theeleut en sinds november 2013 reumapatiënt.
Ik had al een hele tijd last van een pijnlijke, opgezwollen teen. Nou dokters zijn voor watjes, dus dat gaat vast wel over was mijn gedachte. Toen ik dezelfde pijn kreeg in mijn linkerduim besloot ik toch maar eens naar de huisarts te gaan. Zij heeft me pijnstillers gegeven en besloot mijn bloed te laten onderzoeken, ook op reuma. Uit deze test kwam weinig naar voren, behalve dat ik te weinig vitamine B12 had en dus wat meer broccoli moest eten. Toen er ook in mijn rechterhand dezelfde pijn kwam en ik niet eens meer fatsoenlijk mijn broek op kon hijsen, heb ik jankend naar de dokter gebeld. Ik kon diezelfde dag nog terecht en werd doorverwezen naar een reumacentrum. Zenuwachtig en alleen ben ik daar naar toe gegaan en na wat tests kwam de diagnose Artritis Psioriatica. Ik werd een reumapatiënt.
Gelukkig ben ik ook nog heel veel andere dingen, en de meerderheid van de mensen kent mij niet als patiëntje. Niet zo vreemd want ik heb het er niet graag over. Ik ben dus vooral het 23e jarige Zeeuwse meisje dat nu in een studentenflatje in Amsterdam woont. Ik vind grote stad nog steeds fascinerend, ook al woon ik er nu al zo’n 3 jaar. Het is nooit mijn grote droom geweest om naar de hoofdstad te verhuizen, maar de opleiding die ik volg kan alleen maar hier. Haast niemand heeft er van gehoord, maar Cultureel Erfgoed is een hele interessante opleiding. Niemand weet wat dat inhoud, (ik ook niet het eerste jaar), maar daar leer je alles over hoe een museum functioneert en hoe je om moet gaan met erfgoed.
Maar ik zit niet alleen maar in musea hoor. Nou oké, dat is niet helemaal waar, want op dit moment loop ik stage in Het Scheepvaartmuseum. En in mijn vrije tijd ga ik ook graag cultureel verantwoord doen. Verder probeer ik mijn abonnement op de sportschool minstens twee keer per week te benutten. En ga ik binnenkort weer beginnen met roeien. Ik geef het eerlijk toe, ik ben een mooi-weer-roeier en heb dus een winterstop gehouden. Ook houd ik ook van de standaard dingen zoals; drankjes doen, lekker eten, chillen met vrienden, netflixxen, instagrammen en koken.
Een paar weken geleden kreeg ik een mailtje met de vraag of ik nu de columns wilde schrijven omdat Philine uitgeschreven is. Ik vind het nog steeds best wel eng, maar toch heb ik besloten om het te doen. De meeste mensen waarmee ik omga weten niet echt dat ik reuma heb, ik heb het er namelijk nauwelijks over. Eigenlijk weet ik ook niet zo goed hoe dat moet. Wel weet ik dat ik nu dat het misschien tijd is om er voor uit te komen dat ik Veerle ben, en óók reumapatiënt.