Hallo reumaatjes en anderen.

 
Mijn naam is Charmaine den Hollander en ik ben 26 jaar oud.

 

Vanaf 6-jarige leeftijd is sport mijn grootste hobby. Na 10 jaar voetbal leek mijn sportcarrière in het water te vallen. Ik wilde altijd in het Nederlands dames elftal. Helaas ging dat door lichamelijke klachten niet lukken.

 

Na een voorste kruisband reconstructie bleef ik vage klachten houden. Ook had ik al een behoorlijke tijd veel rugpijn. In die tijd zat ik in de eerste klas van de opleiding MBO Sport & Bewegen waarna ik door wilde gaan studeren tot fysiotherapeut.

Schooldagen sloopten mij totaal, zodra ik thuis kwam sliep ik tot het eten klaar stond om daarna weer mijn bed in te kruipen. Van een sociaal leven was geen sprake meer.

 

Om een heel lang verhaal kort te maken kwam ik als een pinguïn het kamertje van de reumatoloog in gewaggeld. Ik was toen 19 jaar jong, enorm stijf en had mega veel pijn. Ik was inmiddels al een aantal maanden helemaal afhankelijk van mijn moeder.

 

Met mijn positieve instelling onderging ik, met tranen in mijn ogen, de pijnlijke beweeglijkheidstesten. Ik weet nog dat ik dacht, wat het ook is… als ik dit allemaal heb kunnen doorstaan, doorsta ik deze mogelijke ziekte ook.

‘Het is overduidelijk je hebt reuma’ zei de reumatoloog. Bijgekomen van de pijn en inmiddels weer aangekleed met veel hulp door mijn moeder, vertelde de reumatoloog dat de ontstekingswaarden, het erfelijke gen HLA-B27 en de pijn en stijfheid hoorden bij de Ziekte van Bechterew.

 

Wat ik veel te horen kreeg van mensen om mij heen was dat ik veel te jong was voor reuma. Al vond ik het minder erg met mijn positieve mindset, en wilde ik mijn opleiding Sport & Bewegen af maken. Want wat heb je in hemelsnaam aan die reacties. Ik moet door, ik wil door, ik wil fitter worden, ik wil mijn opleiding afmaken. En niet te vergeten, het is absoluut niet dodelijk. Dus denken en doen in mogelijkheden helpt beter.

 

Uiteindelijk heb ik mijn opleiding behaald. Ik ben nu alweer 2,5 jaar een afgestudeerd bewegingsagoog (specialisatie) , fitnessinstructeur en sportmasseur. Super gaaf dat het mij toch is gelukt, al zeg ik het zelf!

 

Na mijn studie was er nergens werk te vinden in de agogie. Ik ben eerst een tijdje een vrijwilliger geweest. Hier fietste ik met cliënten van Ipse de Bruggen die een mentale en/of psychische beperking hebben. Daarna heb ik in de flexpool van Ipse de Bruggen gewerkt met cliënten in verschilende woningen. Na het werk in de flexpool ben ik een keer naar de afdeling beweging gelopen en mocht ik de week erna beginnen. Vanaf toen begon mijn loopbaan als Agoog.

 

Helaas was mijn baan bij Ipse de Bruggen van korte duur. Door mijn beperkingen konden ze mij niet langer een baan aanbieden. Toen moest ik mij, als een ieder ander die werkloos is, me suf gaan solliciteren.

Na heel veel afwijzingen, die vaak te maken hadden met mijn beperkingen rondom reuma, ben ik mijn droom gaan realiseren. Op 2 april van dit jaar ben ik begonnen met het organiseren van verschillende bewegingsactiviteiten voor mensen met reuma in Alphen aan den Rijn. 

 

Elke zaterdag geef ik nu een uur ‘Spoon Walk’ bij de plaatstelijke fitnessclub. Dit is een wandelactiviteit met oefeningen tussendoor, voor mensen met reuma in Alphen aan den Rijn en omstreken. De activiteiten worden gegeven uit naam van Spoon Fit. Ik heb het zo genoemd vanwege de lepeltheorie die mij enorm heeft geholpen. Ik gebruik hem nog dagelijks om mijn energie te pijlen en activiteiten in te plannen.  

 

Spoon Fit heeft ook een eigen logo, opvallende kleding en facebookpagina. Na de zomervakantie start ook ‘Spoon Fitness’.

 

Dit was mijn verhaal. Ik hoop dat ik hiermee mensen kan inspireren.

 

Groetjes,

Charmaine den Hollander