De laatste tijd ben ik gewoon vet jaloers op andere mensen. Heel slecht, weet ik, en af en toe moet ik gewoon even klagen tegen mensen dat ik jaloers ben en het kut vind dat vrienden leuke of succesvolle dingen doen. Ik gun het mijn vrienden echt wel hoor, op reis gaan naar Azië, afstuderen, festivals bezoeken, experimenteren met drugs, een druk sociaal leven hebben, dat soort dingen. Dat soort dingen waar mensen niet zo heel erg bij hoeven na te denken.

Een aantal van dat soort dingen kosten meer moeite voor mij, of het is gewoon maar verstandiger omdat ik nou eenmaal reuma heb dat ik bijvoorbeeld niet ga experimenteren met drugs of door Azië ga trekken. Jammer, maar helaas. Heel erg jammer.

Soms klaag ik daar dan over en dan krijg ik te horen dat ik me niet moet gaan vergelijken met die mensen, en dat ik heel goed bezig ben ondanks mijn reuma. Dan denk ik echt pleur op. Bij alles wat je doet in je leven vergelijk je jezelf wel met anderen. Of je nou wilt of niet. Tuurlijk wil ik mezelf ook niet de hele tijd vergelijken met ‘gezonde’ mensen, maar dat doe je toch. Laten we even realistisch zijn; zo’n beetje alles in het leven is een competitie. Iedereen wil het net ietsje beter doen dan de ander.

Ik wil best mee doen aan de competitie des levens, maar ik ben het een beetje beu dat ik van te voren toch wel weet dat ik als laatste eindig. En ja ik ben ook zo onsportief dat ik niet altijd zin heb om anderen aan te moedigen voor hun wedstrijd. Ga je op reis of naar een festival, leuk voor je; maar ik wil het er niet iedere keer dat ik je zie over hebben. En als je terug komt, hoef ik ook geen drie uur durend  gedetailleerd verslag aan te horen. Ben je aan het afstuderen en ben je zoooo verschrikkelijk moe. Wat wil je dat ik dan zeg? Dat ben ik altijd, en na zeven alinea’s typen trekken mijn vingers het soms niet meer. Dus ik begrijp jouw tijdelijke slaaptekort-struggles écht.

Dat is echt kei-bitter gedrag van mij en daar ben ik me ook heel erg van bewust dat ik dat doe. Maar ik kan het steeds minder vaak opbrengen om enthousiast te doen over andermans plannen of sympathie te tonen. Ik gun het ze echt hoor, maar het doet mij ook weer iedere keer realiseren dat ik tien keer zoveel moeite moet doen om hetzelfde te bereiken.