Meestal schrijf ik stukjes over een probleem of iets waar ik mee zit gerelateerd tot reuma. Op dit moment gaat het best wel goed.  Je hebt ineens heel veel tijd over als je niet meer iedere dag een middagdutje hoef te doen. Ik weet niet echt wat ik met al die tijd aan moet. Nouja ik moet een scriptie schrijven, maar nu ik eens energie heb vind ik dat nou niet de meest leuke activiteit om mee bezig te zijn. Niet dat ik nu andere leuke dingen aan het doen ben, want dan krijg ik weer een schuldgevoel dat ik niet aan scriptie bezig ben. Misschien dat ik daarom geen middagdutjes hoef te doen, want ik voer gewoon vrij weinig uit. Mijn tijd spendeer ik vooral aan Facebooken en Instagrammen. Ik vind het nogal een first world problem, dus de laatste tijd werk ik serieuzer aan mijn scriptie. Een naderende deadline speelt ook wel mee in de actievere houding moet ik toegeven.

Een ander eerste wereld probleem waar ik laatst tegenaan liep, was toen ik naar een telefoonwinkel ging om een abonnement te verlengen. Dan mag je vaak ook een nieuw toestel uitkiezen. Keuzes zijn meestal ook wel first world problems, vooral als het om technologie gaat, vind ik.

Persoonlijk hou ik me niet echt bezig met al die hippe ontwikkelingen op telefonisch gebied. Blijkbaar zit er zelfs op sommige een 3d-print-functie, erg indrukwekkend. Nu is mijn eerste wereldprobleem niet dat ik niet zomaar toegang heb tot een 3d-printer, maar al die telefoons zijn zo onhandig groot. Echt allemaal. Ik had nog wel verwacht dat er een paar leuke handformaat telefoontjes waren. Dus ik vroeg aan de telefoonman of die er ook nog waren. De telefoonman zei ‘nee, want mensen willen groot’.

Stommmm, want ik (en ik ben ook een mens) wil geen grote telefoon. Dat past toch niet in m’n tasje die ene keer in de maand dat ik uit ga. Dat ding past dan al helemaal niet in m’n beha, want die is ook niet zo groot. Weten die telefoonbedenkers niet hoeveel moeite ik moet doen om te typen als m’n hand over zo’n groot oppervlak moet bewegen. Plus, die nieuwe dingen zijn ook allemaal zo dun. Groot en dun is gewoon niet iets wat ik handig vast kan houden. Door dat grote scherm moet je dan ook veel meer centimeters doorscrollen op Facebook en Instagram. Wedden dat ik dan weer aan de middagdutjes moet omdat ik al m’n energie kwijt ben aan scrollen?

(Mocht je je afvragen wat voor telefoon ik nu heb; ik heb mijn oude, kleine Sony’tje nog even gehouden. Zo hou ik nog energie over voor mijn scriptie)