In deze tijd van social media zou je er bijna gek van worden: elke dag lijkt het wel weer een ‘internationale dit-en-dat-dag’ te zijn. Zo heb je bijvoorbeeld Kinderdag op 20 november, Vrouwendag op 8 maart of Dag van de Arbeid op 1 mei. Van die dagen kun je je nog wel voorstellen dat ze bestaan. Maar soms lijken ze helemaal nergens op te slaan. Als je die plaatjes op Facebook die je oude buurvrouw altijd deelt moet geloven is het zo’n beetje elke week wel ‘Nationale Knuffeldag’ of ‘Dag van de Zussen’.

We lijken om te komen in de speciale dagen. En wie verzint ze? In het geval van ‘knuffeldag’ en ‘zussendag’ ben ik bang dat ze bij aandachtsgeile Facebookpagina’s vandaan komen die zoveel mogelijk shares en likes willen verzamelen. Maar soms is zo’n dag bedacht voor een betere reden. Zoals bij ‘Wereldkankerdag’ op 4 februari, georganiseerd door verschillende ziekenhuizen, zorgverzekeringen en stichtingen. En uiteraard hebben we ook Wereldreumadag, ook opgezet door zorgverleners. Maar heeft zo’n dag wel zin?

Afgelopen 12 oktober was het weer Wereld Reumadag. Ik doe er al een aantal jaar aan mee. Dat doe ik voornamelijk door berichten te delen op social media. Voor mij is deze dag een mooie gelegenheid om het onderwerp weer eens aan te snijden. Natuurlijk heb ik elke dag reuma. Al meer dan 12 jaar lang heb ik nog geen dag overgeslagen. En ook al zou ik natuurlijk elke willekeurige dag een bericht kunnen schrijven, ik doe dat niet. Ik ben vaak bang om als zeurpiet over te komen als ik aandacht vraag voor mijn ziekte. En toch vind ik het belangrijk dat mijn omgeving er bewust van is. Daarom is 12 oktober zo’n fijne dag voor mij. Het labeltje ‘Wereldreumadag’ geeft mij een aanleiding om mijn verhaal de wereld in te sturen, zonder dat het als zeuren wordt gezien.

En dat is ook precies waar zo’n dag voor bedoeld is. Het is een aanleiding, niet alleen voor patiënten, maar ook voor organisaties, om even extra aandacht te vragen voor de ziekte. Helaas is dat nog steeds nodig. ‘Reuma’ is een bekend woord, maar helaas weten maar weinig mensen wat het echt betekent. Dat er veel verschillende vormen zijn, die er allemaal anders uit kunnen zien, weten vaak alleen de mensen die er direct mee te maken hebben. En dat reuma je kan overkomen op elke leeftijd, van jong tot oud, is ook niet heel bekend.

En dan kun je denken, waarom zou iemand die zelf niet met reuma te maken heeft zich er toch bewust van moeten zijn? Maar dat gaat niet op. Er zijn namelijk zo’n 2 miljoen mensen in Nederland met een vorm van reuma. In veel gevallen is dit een onzichtbare aandoening; aan de buitenkant van het lichaam kun je niets zien. En veel van deze mensen hebben werk, doen boodschappen, gaan dagjes uit en op vakantie, net als mensen zonder reuma. Dus ook al denk je dat je niemand in je omgeving hebt met reuma, waarschijnlijk heb je toch een collega, buurvrouw, teamgenoot of kennis die het heeft. Mensen met reuma zijn overal! En daarom is het belangrijk dat de gehele maatschappij zich bewust is van reuma en andere onzichtbare aandoeningen.

Omdat ik zelf reuma heb, oordeel ik bijvoorbeeld veel minder snel als ik een jonge meid de lift zie nemen voor één verdieping. Of als een gezond-uitziende man zijn zitplaats in de bus niet op wil geven voor een bejaarde. Of als een meisje tijdens het uitgaan aangeeft niet te drinken. Als je dan om je heen kijkt zie je vaak veel mensen afkeurend kijken en soms wordt er zelfs wat van gezegd, al dan niet met een negatieve toon.

In totaal zijn er zo’n 9 miljoen mensen chronisch ziek in Nederland. Dat is ongeveer de helft van de bevolking! We kunnen er niet langer met zijn allen van uitgaan dat iedereen om ons heen altijd maar fit is. En daarom zijn Wereldreumadag en vergelijkbare dagen nodig. Zolang de maatschappij enkel berekend is op gezonde mensen, zullen wij met deze dagen blijven komen. Dus schrijf en deel volgend jaar allemaal lekker mee op Facebook!

POSTED BY Youth-R-Well.com | nov, 13, 2018 |