Balans

Balans: ik heb er een beetje een haat-liefde verhouding mee. Als ik terugkijk op dit jaar, was balans voor mij het kernwoord: ik was op zoek naar een betere verdeling in studie, werk, beweging, andere activiteiten en rust, en heb deze verdeling gedurende dit jaar steeds beter leren vinden. Deze column wijd ik daarom aan dit onderwerp, wat denk ik herkenbaar is voor veel mensen en specifiek jongeren met chronische ziektes.

Ik kan het best lastig vinden om voldoende tijd voor mezelf te pakken, onder andere omdat ik graag heel veel dingen wil doen. Daarnaast stel ik best hoge eisen aan mezelf: ik wil niet alleen een diploma halen, maar het liefst met hoge cijfers. Ik wil bij zijn met alle literatuur, geen deadline missen en het onderwijs zo veel mogelijk volgen als een gezonde student dat doet. Ook ben ik het liefst elke dag in beweging, of dat nou met krachttraining, yoga of wandelen is. Ik streef altijd naar het beste resultaat, waar ik ook mee bezig ben.

Deze hoge eisen kunnen natuurlijk wel eens botsen met mijn fysieke toestand: op een gegeven moment geeft mijn lichaam toch aan dat het even klaar is. Daardoor ervaarde ik vooral aan het begin van het jaar een soort weerstand tegen balans: het voelde als toegeven aan iets waar ik me niet aan wilde toegeven, alsof ik me overgaf aan mijn reuma en me er maar bij neerlegde dat ik gewoon minder kan. Ik weet dat acceptatie niet in een keer gebeurt, maar dit was wel een groot struikelblok voor mij.

Balans in mijn dagen en weken is altijd belangrijk, bijvoorbeeld in de vorm van genoeg studiepauzes nemen en activiteit en rust goed balanceren. Maar vooral in de weken rondom mijn infuus is het extra van belang: als ik er uitgerust in ga, en achteraf voldoende ruimte heb om bij te komen, kan ik het over het algemeen beter hebben. In tegenstelling, als ik ervoor al over mijn grens ga in een drukke week, heb ik er vaak achteraf ook meer last van. Mijn lichaam mist dan een buffertje dat het wel nodig heeft.

Het zoeken naar balans begon voor mij in studieactiviteiten: hier en daar een vak uitstellen, het rooster behapbaar houden en zorgen dat ik niet te veel hooi op mijn vork nam. Hoewel ik dat in het begin erg lastig vond, merkte ik dat ik het op een gegeven moment ook wel lekker vond. Doordat ik meer ruimte voor andere dingen kreeg, kon ik ook meer uit mijn beweging halen én had ik meer tijd om bij te komen van alles. Voor mijn gevoel groeide mijn buffer weer een beetje, en mijn hoofd werd ook wat rustiger. Eigenlijk bleek het helemaal zo slecht niet om een keer toe te geven aan mijn lichaam en er rekening mee te houden in plaats van er tegenin te werken.

Dit jaar heb ik geleerd hoe ik mijn weken fijn kan indelen, zodat er ruimte is voor het meeste van wat ik belangrijk vind. De haat-liefde relatie die ik heb met balans zal misschien altijd een beetje blijven, of in ieder geval fluctueren. Op dit moment sta ik aan het liefde-punt, waarbij ik (eindelijk) inzie wat een stapje terug me allemaal kan brengen, en denk ik niet meer alleen aan hoe het me kan begrenzen in wat ik doe. Mijn goede voornemen is dan ook om volgend jaar weer met balans bezig te blijven. Doe jij met me mee?

POSTED BY Rebecca | dec, 02, 2022 |