Mijn moeder woont in een huis waar de indeling nogal apart is. De keuken zit in het midden en er zijn wel iets van drie aanbouwingen aan het huis gemaakt. Zo is ook de woonkamer uitgebreid en zitten er twee open haarden in. Tja, twee open haarden, ik snap het ook niet, maar er gaat er geregeld één aan en daar hoor je me niet over klagen. Superfijn vind ik het, want ik hou er wel van dat het lekker warm is binnen.
Dit is ook eigenlijk de enige plek, waar ik me niet druk hoef te maken om kou. Het gebouw van mijn studie is echt verschrikkelijk. Schoolgebouwen zijn altijd al koud, maar die van mij vind ik toch wel echt aan de top staan. Ik heb zelfs een keer begin juni, op een warme dag, expres mijn jas meegenomen om aan te trekken in de collegezaal. De collegezaal zit in de kelder van het schoolgebouw, een koude ruimte zonder een greintje daglicht als collegezaal. Maar dat is nog niet het ergste, er zit ook een airco in. En deze airco staat zo hard dat je het af en toe gewoon voelt waaien. Lekker hoor, twee uur lang stilzitten in een koude zaal en aantekeningen proberen te maken terwijl ik onderkoeld raak. Ik heb zelfs al met handschoenen aan college gevolgd, wat geen succes was overigens. Mijn reumahandjes verkrampen gewoon en met handschoenen aan kan je ook niet echt goed schrijven of typen.
Ik kan de hoorcolleges natuurlijk ook terugluisteren en op mijn kamer gaan studeren, maar daar is het ook koud. De zon staat ‘s ochtends op mijn kamer en draait dan weg. Natuurlijk hebben we ook centrale verwarming in ons flatje, maar ik verdenk mijn huisgenoten ervan dat ze koudbloedig zijn. Liza is een ijsprinses en slaapt met -10 nog met het raam wagenwijd open, Koen is een man en mannen hebben het nooit koud en Lara, in wiens kamer de thermosstaat zit, vindt het allemaal wel prima en vergeet geregeld de verwarming aan te zetten. Dus klop ik vaak, dik aangekleed met lange sokken, sjaal en badjas, bij haar aan met de vraag of de verwarming aan mag. Uiteraard mag dat en dan wordt de temperatuur van 16° naar 21° graden opgekrikt. Gelukkig heb ik ook nog een kleine warmteventilator in mijn kamer, maar die maakt best wel een irritant geluid. Daarom zit ik dus vaak, als een omaatje, onder een dekentje in mijn kamer. Ik hou oprecht van dekentjes. Vorig jaar vond ik het eigenlijk een beetje te gênant om ook een dekentje mee te sleuren naar college, maar ik denk dat ik het dit jaar toch maar ga doen.
—
Dit schreef ik twee jaar geleden, en wat ben ik blij dat er veel is veranderd want waren dat barre tijden. Ik heb het nog steeds altijd koud, maar ik ben verhuisd. En nu dus ook de baas over de verwarming, zo fijn. Laatst kreeg ik een mailtje van mijn energieleverancier (echt volwassen als je die krijgt) met de vraag of ik ook mee deed aan ‘Warme truien dag’. Ja dikke doei, het is altijd ‘Warme truien dag’.
Mijn studie is ook verhuisd naar een pand zonder enge kelder en nu wel met een prima collegezaal. Ik heb alleen niet veel college meer, maar die sla ik nu dus ook niet meer over vanwege kou. Ik heb wel colleges gevolgd met een sjaal/deken. Echt de beste investering ooit; een dekentje met het formaat en uiterlijk van een sjaal. Je moet je af en toe wel verdedigen dat het écht een sjaal is. Bij mij stond het gelukkig op de bon.
Ik hoop dat iedereen de kou overleeft dit jaar. Deel trouwens je tips over warm blijven!