Solliciteren en het proces eromheen: voor veel mensen klinkt dit als een obstakel. Vaak weten ze niet waar ze moeten beginnen. Astrid van de Nieuwenhof (Aranea Advies) heeft een gastcolumn geschreven met drie tips om die perfecte baan te vinden.
Drie tips om die toffe baan te vinden
Oké, je hebt reuma, vette pech. Maar je wilt wel leuk werken vinden. Nu zit je thuis op de bank en je wordt een tikkie nerveus van het idee dat je moet solliciteren? Wat ik vaak zie is dat jonge mensen met reuma die net afgestudeerd zijn zich onnodig klein maken.
Daar wil ik het met je over hebben!
Eerst even kort voorstellen: Ik ben Astrid. Aangenaam. Op mijn 26e kreeg ik de diagnose Ziekte van Bechterew. Later nog artrose en syndroom van Tietze bij gekregen. Gratis en voor niets! Ik heb inmiddels veel mensen ontmoet die worstelen met hun reuma.
Terug naar dat jezelf kleiner maken tijdens het solliciteren: herken je dat? Ben je ook geneigd om te denken dat anderen beter zijn dan jij? Dat jij daardoor geen schijn van kans maakt? En daardoor die toffe vacature laat lopen. Dan heb ik deze tips voor je.
DOE HET NIET!
Tip 1. Onthoud dat je hersens hebt.
Ok. Jij hebt een goed stel hersens en je hebt dat diploma gekregen zoals ieder ander: je hebt gewoon die vakken gehaald. Een 6. Twee 8-en. Een 7 en een 9. Bam. Maar. Misschien dat je wel eens twijfelt: heb ik dat diploma nu echt gekregen? Of hebben ze me gematst? Dat het zo ging in de docentenkamer: “laten we haar maar haar diploma geven, omdat ze reuma heeft, anders is ze ook zo zielig.”
‘Ja, goed idee. Ze gaat snel huilen, dat zou echt niet fijn zijn’. ‘Nee, klopt. Ik kan helemaal niet tegen huilende mensen. Nee, zeker niet als ze reuma hebben. Die huilen altijd zo raar.’
Tuurlijk niet! Ik heb nog nooit in de Albert Heijn naast de chips een diploma zien liggen. Nu in de aanbieding, 2 halen = 1 betalen. Zo iets? Jij wel? In een slechtere periode van mezelf herken ik het zeker: die constante twijfel of ik goed genoeg ben. Nog meer vermoeid dan normaal, actieve opvlamming van de reuma en ook een tikkie (!) chagrijniger en vooral onzekerder.
Ik had een keer dat een werkgever aan mij vroeg op vrijdagochtend: “heb je eind van de middag even tijd voor me?”. Met dikke paniek liep ik weg! Ik mompelde ‘ja, natuurlijk.’ Maar had er totaal geen zin in. Geen idee wat hij van me wilde: hij wil van me af, ik heb geen werk meer, heb ik een grote fout gemaakt? Of zou ik die salarisverhoging van 1000 euro krijgen? (Dacht ik niet echt, maar zou wel tof zijn!). Het werd 17.00 uur. Ik liep naar de kamer van mijn leidinggevende. Hij was er nog niet. Ik ging zitten. Ik zuchtte. En nog eens. Waar was hij nou? Ik keek op mijn horloge. En toen stond hij ineens daar in die kamer. Hij zei: ik heb een nieuw project voor je! Ik dacht dat ik het niet verstond. Een nieuw project? Ik reageerde volgens mij ook heel flauw, iets van: oh, ja. Oh.
Het punt is: misschien denk dat je door je reuma minder bent en kunt. Super menselijk, maar je bent en kunt juist nog zoveel meer. Het punt is ook: je vult gedachten in voor een ander. Wees je daar bewust van.
Tip 2. Stop met jezelf te vergelijken met anderen.
Je beste vriendin heeft veel meer energie dan jij, rete frustrerend. Zou je ook wel willen. Waar zij na een studiedag uit eten gaat en daarna de kroeg in tot in de late uurtjes, moet jij afzeggen. Krijg jij meer energie door je met haar te vergelijken? Nope. Was het maar zo’n feest. Nog sterker, het kost je energie. Veel energie.
Zonde. Je vriendin is anders dan jij. Maar hoe dan ook: jij bent goed zoals je bent. Met je reuma. Met je talenten. (En met je Milka chocoladerepen obsessie, maar genoeg over mij!)
Tip 3. It takes one to know one. Wat anderen van je vinden zegt iets over hen, niet over jou.
We hebben allemaal een mening en ook al snel een oordeel. Jij ook, ik ook, je buurman ook. Is heel normaal. Of zoals een docent van mij ooit zei “iemand die denkt dat niet te doen, stuur ik op een enkele reis Himalaya”. Denken dat die buurman geen mening heeft over wat jij doet? Dikke bullshit.
De vraag is wat jij er mee doet. Kan hij jou er mee raken? Of is het een mening van hem, waar je iets van kan leren of kan besluiten er niets mee te doen. We gaan weer even terug naar mijn loondienst tijd. Ik had het afsluitende gesprek met een arbeidsdeskundige. Ik had hem verteld over mijn plannen voor mijn eigen bedrijf. Hij keek me aan, ging verzitten en zei: “Dat gaat je nooit lukken, er zijn zoveel risico’s aan verbonden”. Die knalde er in.
‘Dat gaat je nooit lukken….’ Daar zat ik dan met al mijn enthousiasme. Hij heeft er verstand van. Toch? Heel even kreeg hij mij aan het twijfelen. Maar toen dacht ik:
Waar was zijn mening op gebaseerd? Op een gesprek van 30 minuten. Wat wist hij nou van mij? Toen heb ik besloten dat hij die mening mag hebben. Mijn succes hangt niet af van zijn mening. Dikke doei en door met mijn enthousiasme en mijn plannen. Die oude buurman gaat je adviseren op een lagere functie te solliciteren, ‘want je hebt nou eenmaal reuma’. Bedenk je dan dat dat zijn mening is. Durf ook eerlijk naar jezelf te zijn of je er wel iets mee kunt. Niet? Prima! Ga jij door met solliciteren en jouw plan.
Hoe belangrijk is het voor jou?
Stel jezelf de vraag hoe belangrijk het voor je is dat jij werk vindt dat echt bij je past.
Wat voor impact heeft het allemaal op je leven wanneer je doet wat bij je past?
- Je voelt je beter over jezelf
- Je hebt leuk werk
- Je wordt uitgedaagd op je werk
- Je werk levert je energie op
- Je wordt er een leuker mens van
- Je ontmoet leuke mensen
Makkelijk? Nee, niet per se makkelijk. Je zult zeker ook afwijzingen gaan krijgen. Ook dat is uiteindelijk een mening van de personen die beslissen. Haal uit de feedback wat je kunt, maar onthoud altijd dat die mening ook iets zegt over de ander. Je hoeft maar 1 ja te hebben!
Heb je een vraag? Ik help je graag op weg. Stuur me dan een e-mail (astrid@aranea-advies.nl). https://aranea-advies.nl/