Schrijven

In de ruim drie jaar dat ik nu columns voor Stichting Youth-R- Well.com heb geschreven, heeft het schrijven mij best wat gebracht. Daarom nu een ode aan het schrijven, aan fijne notitieboekjes, lege Word-documenten en de notitieapp op mijn telefoon.

Allereerst geeft het schrijven over mijn ervaringen met reuma me de mogelijkheid om te reflecteren: hoe zijn dingen nou precies gegaan, hoe voel ik me daarbij, wat kan ik ervan leren? Doordat ik deze mogelijkheid heb gekregen, ken ik mezelf nu een stuk beter en weet ik duidelijker welke impact mijn reuma op mijn leven heeft (gehad). Doordat ik erover schrijf, merk ik dat ik ook sneller patronen herken en me bewuster word van mezelf en wat mijn reuma voor mij betekent. Zo heb ik geleerd dat mijn reuma best een belangrijk deel van mij is geworden. Soms vraag ik me dan ook af wie ik zonder mijn diagnose zou zijn.

Ook is het op moeilijke momenten een hele fijne outlet geweest. Als ik me niet goed voel, helpt het om mijn gedachten op papier te zetten – ook als het geen coherent verhaal is. Door mijn zorgen van me af te schrijven, wordt er ruimte in mijn hoofd gecreëerd. Het voelt alsof het papier (of in het geval van mijn columns, mijn Word- document) een soort ontsnappingsplekje is waar ik altijd naar terug kan keren als ik het even niet weet. Het geeft ook een soort overzicht om al je zorgen voor je te zien; mij helpt dit om alles weer even te relativeren en na te denken wat ik ermee aan moet.

Het schrijven is ook een manier geweest om mezelf te ontwikkelen. Telkens een nieuw onderwerp prikkelt mijn creativiteit en zorgt ervoor dat ik mijn brede interesse op een leuke manier kan toepassen. Inspiratie kwam vanuit verschillende hoeken: waardevolle gesprekken met familie, vrienden of mentors, het zoveelste ziekenhuisbezoekje, mooie yogalessen, fijne wandelingen in de natuur, en natuurlijk mijn collega-vrijwilligers die altijd wilden meedenken als ik het even niet wist.

Tot slot heb ik echt het gevoel dat ik iets heb bijgedragen met mijn columns. Hoewel ik niet weet hoeveel mensen ze precies lezen, voelt het goed om op mijn manier iets te doen aan het bewustzijn over reuma bij jongeren. Het is zo belangrijk dat het perspectief van deze jongeren aandacht krijgt en dat lotgenoten zich gehoord voelen.