Slechte dagen
Vanuit mijn studie heb ik inmiddels veel kennis kunnen vergaren over hoe mensen omgaan met lastige dingen in hun leven en wat hiervoor goede manieren kunnen zijn. Toch heb ik zelf vaak op slechte dagen veel moeite om die kennis toe te passen. Dit geldt voor zowel fysiek slechte dagen, waarop ik bijvoorbeeld meer pijn heb of vermoeider ben en dus niet kan doen wat ik wil doen, als voor mentaal lastigere dagen, waarop ik gewoon niet lekker in mijn vel zit. Soms hangen deze dingen ook samen bij mij; als ik me fysiek niet goed voel, gaat de zorgenstand in mijn hoofd sneller aan en andersom voel ik me fysiek vaak ook minder energiek als ik mentaal even worstel.
Op fysiek slechte dagen voel ik me vaak minder fit. Hoewel ik dan de neiging heb om me terug te trekken en rustiger aan te doen (niet te gaan wandelen, want ik ben al moe), lijkt het toch beter te zijn om wel even actief te worden. Ik probeer dan tegen mezelf te zeggen dat al vijf minuutjes van beweging goed is en dat, als ik me achteraf niet beter voel, ik gewoon mag toegeven aan mijn neiging om te Netflixen op bed.
Mentaal lastigere dagen voelen heel anders voor mij. Ik voel mezelf dan vaak de hele dag ‘aan’ staan, waarbij het niet of weinig lukt om uit die stand te komen. De eisen die ik aan mezelf stel zijn vaak heel erg hoog; ik wil werken, studeren, wandelen, yoga en krachttraining doen, een sociaal leven hebben, gitaar leren, lezen en ook nog tijd voor andere dingen hebben. Eigenlijk probeer ik dus te veel in mijn dagen te proppen – wat vaak goed gaat, maar soms wordt het te veel.
Op zulke momenten lukt het me dan ook niet goed om dingen los te laten. Ik probeer tegen mezelf te zeggen dat sporten hoe dan ook goed is, maar als ik niet kan sporten zoals normaal, blijf ik toch een beetje een gevoel van ontevredenheid hebben. Het gekke is dat ik vaak niet eens weet waarom; ik weet rationeel gezien dat ik goed bezig ben. Ik heb ook de neiging om dan op een destructieve manier met mijn emoties om te gaan; shoppen, afreageren, me volledig op werk/studie storten, etc.
Het is belangrijk om dan even bij mezelf in te checken: waar ben ik precies mee bezig en waarom? Wat kan ik eventueel laten vallen of verschuiven? Wat is wel haalbaar en wat niet? Waarom leg ik mezelf zo veel op? Daarnaast helpen dingen als meditatie, yoga, sporten, wandelen en muziek (maken/luisteren) mij om mijn emoties wat meer toe te laten op het moment dat ze moeilijk te voelen zijn. In mijn lichaam komen zorgt ervoor dat ik meer ruimte krijg om gevoelens te observeren en toe te laten. Als ik dan eenmaal bij het gevoel ben en het écht kan voelen, vraag ik mezelf af waar in mijn lichaam het zich uit, wat het me vertelt (wat heb ik nodig?) en wat de volgende stap is. Dit kan bijvoorbeeld het zoeken naar afleiding, het praten met anderen of het opschrijven van mijn emoties zijn.